دوربینی و پیرچشمی دو مشکل بینایی متمایز هستند که اگرچه هر دو ممکن است باعث تاری دید شوند، اما در علل، توزیع سن، علائم و روش‌های اصلاح تفاوت قابل توجهی دارند.
دوربینی (دور بینایی)
علت: دوربینی عمدتاً به دلیل طول محوری بیش از حد کوتاه چشم (کوتاه بودن کره چشم) یا ضعیف شدن قدرت انکساری چشم رخ می دهد و باعث می شود که اشیاء دور به جای اینکه مستقیماً روی آن قرار بگیرند، در پشت شبکیه تصویر ایجاد کنند.
توزیع سنی: دوربینی می تواند در هر سنی از جمله در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان رخ دهد.
علائم: هم اشیای دور و هم نزدیک ممکن است تار به نظر برسند و ممکن است با خستگی چشم، سردرد یا ازتروپی همراه باشند.
روش تصحیح: اصلاح معمولاً شامل استفاده از لنزهای محدب است تا نور را به درستی روی شبکیه متمرکز کند.
پیرچشمی
علت: پیرچشمی به دلیل افزایش سن رخ می دهد، جایی که عدسی چشم به تدریج خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهد و در نتیجه توانایی انطباق چشم برای تمرکز واضح روی اشیاء مجاور کاهش می یابد.
توزیع سنی: پیرچشمی عمدتاً در جمعیت های میانسال و مسن رخ می دهد و تقریباً همه با افزایش سن آن را تجربه می کنند.
علائم: علامت اصلی تاری دید برای اجسام نزدیک است، در حالی که دید دور معمولا واضح است و ممکن است با خستگی چشم، تورم چشم یا اشک ریزش همراه باشد.
روش اصلاح: استفاده از عینک مطالعه (یا ذره بین) یا عینک چند کانونی، مانند لنزهای چند کانونی پیشرونده، برای کمک به تمرکز بهتر چشم بر روی اجسام مجاور.
به طور خلاصه، درک این تفاوت ها به ما کمک می کند تا این دو مشکل بینایی را بهتر بشناسیم و اقدامات مناسبی را برای پیشگیری و اصلاح انجام دهیم.
زمان ارسال: دسامبر-05-2024